Küçükken böyle bir toplu iğne öbeğinin tamamını avucumun üst derisine desen yapacak şekilde batırıp diğer uçtan kısa aralıklarla çıkarırdım. Onlarca rengarenk iğne avucumda sabitlenirdi. Elimi ters çevirip avucumdan düşmeyişlerini seyrederdim zevkle. Neden böyle bir şey yapma ihtiyacı duyardım merak ediyorum. Sonrasında suya temas ettiğinde bu küçük delikler sızlardı. Bir çeşit oyun ve dayanıklılık testi gibiydi benim için. Bir başka şey bunu anımsattı birden. Mazoşistlik o zamandan kalma demek ki, şimdi daha çok soyut acılara terfi ettik ve sanırım toplumda başkalarının sadizmine maruz kalmak mazoşizme pek fırsat tanımıyor. Bu da bir şey...
