Bazı, hatta ekseriyet, görme problemlerinin sözle, tartışmaların yardımıyla düzelecek şeyler değil iste(me)mekle ilgili olduğunu düşündüğüm için pek çok defa sukutu tercih ediyorum.
Kimsenin gözünün önüne iştahla tartışarak, şefkati elden bırakmayarak bile olsa, teleskopvari yahut da mikroskopvari şeyler sunmanın anlamı yok gibi geliyor artık. Görülmeye değer olanlar ve görülmesi gerekenler ne o kadar küçük ne de o kadar uzak ayrıca. Gerçekten görmek isteyenin kendi gözüne uygun gözlüğü kendi idrakiyle bu hayattan, anlam dünyasından yontması lazım. Ama bu yolda gelip biri yardım talep etse yahut yolda denk gelip karşılıklı yontma niyeti olmaksızın heybelerimizden karşılıklı ikram etsek neyse...
