DÜLGER
Döktükçe etimi
çıkıyor içimden
sözcüklerin en dayanıklısı.
Didikledikçe etimi
suda parlayan dülger gibi
görüyorum iskeletimi.
Ne zaman tartsam
bir su terazisinde
dülger ile kendimi
tarak
kürek
leğen hissediyorum;
insanı işgal etmiş bir mezbele,
delikler açıp kaval kemiğine
sürüsüz bir çoban gibi
dolaştırıyor beni şehirlerde.
Dülger suya yakışıyor...
İnsan çevirdi çoktan yeryüzünü tersine.
Süha Tuğtepe
