İYİLİK BEKLER

iyilik bekler diyorum telaffuz edilmese de

bir ağaç kökü gibi titrer, toprağın o en derinin yerinde

bilinmez hem kimdir sular gibi ürperen

gece gelen ve bir daha da dönmeyen
 

nisan'dır ortalığı bir yağmur kokusu alır

kapılır acemi kuşlar gibi kalbindeki telaşa

en deneyimsiz uzuvlarını bir boşluğa bırakır

iyilik bekler diyorum sırrımı merak edene
 

kalsan bile en son sen,terk edilmiş bir mabette,secdede

geçmişsindir sınırları, yüzünde ölümler özgü bir gizem

iyilik bekler diyorum, bir sözcük gibi yüreklerde demlenen

şükran duymaktır hem varolmadaki o sancılı sevince
 

iyilik bekler diyorum ucuca eklenerek

beklemek çünkü bilmektir kalbinde nelerin biriktiğini

umursamadan yürümektir terk edilmiş bir yol boyunca

şafaktan önce doğmaktır, susmaktır gün ışıdığınca

ümit aktaş

tasfiye _ kasım 2011