[İman ile küfür dahi hicab imiş bu yolda, küfürle sefalaştım imanımı yele verdim. Yunus Emre]

31 Ekim 2011 Pazartesi

İYİLİK BEKLER


iyilik bekler diyorum telaffuz edilmese de
bir ağaç kökü gibi titrer, toprağın o en derinin yerinde
bilinmez hem kimdir sular gibi ürperen
gece gelen ve bir daha da dönmeyen
 

nisan'dır ortalığı bir yağmur kokusu alır
kapılır acemi kuşlar gibi kalbindeki telaşa
en deneyimsiz uzuvlarını bir boşluğa bırakır
iyilik bekler diyorum sırrımı merak edene
 

kalsan bile en son sen,terk edilmiş bir mabette,secdede
geçmişsindir sınırları, yüzünde ölümler özgü bir gizem
iyilik bekler diyorum, bir sözcük gibi yüreklerde demlenen
şükran duymaktır hem varolmadaki o sancılı sevince
 

iyilik bekler diyorum ucuca eklenerek
beklemek çünkü bilmektir kalbinde nelerin biriktiğini
umursamadan yürümektir terk edilmiş bir yol boyunca
şafaktan önce doğmaktır, susmaktır gün ışıdığınca
ümit aktaş
tasfiye _ kasım 2011