Mesele kapitalizmin insanın tabiatındaki o geri döndürülemez tahribatı...İşte o tahrip noktasından sonra bir derenin suyunu tüplemenin akli zemini hemen yatağını buluyor,"Zaten su boşa akıyor" deniyor mesela... Toprakla bağlantısı kesilen suyun artık taşıyamayacağı alüvyon, sineği, arısı, yüzelli çeşit kuşu, kanatlı ahalisinin suyla kesilen rabıtasının nasıl bir kıyıma yol açacağı aklına gelmiyor. Derelerin denize kavuştuğu yerlere en adi asfaltı döküp dört şeritli yol yapmanın, bir damarı tıkamaktan farksız olduğunun ayırdına varamıyor. Çünkü baktığında hakikaten boşa akan bir su görüyor; içi yanıyor, hayıflanıyor. Çünkü tabiatı bin çeşit üretim bantından müteşekkil bir fabrika gibi tahayyül ediyor.
PINAR ÖĞÜNÇ
