Akıl almaz saçmalıkta sebeplerle kapıdan dönen bir başvuru dosyamın içindekilerin muhafazası için yetkililerden en azından evrakları aileme göndermelerini rica etmiştim. Ailem kapalı zarflar dışındaki kısımda, doldurduğum bir formda bir düşünürün ifadesine atıfla, "dil benim yuvamdır" ifademi görüp dakikalarca acaba bu cümlem mi sorun oldu deyip durdular. Yakınlarımdan 3 kişiye de ard arda alakası olmadığına dair açıklama yapmak durumunda kaldım. Aslında dil yuvasında da kimilerimizin öksüz ve yetim olduğunu unutmamın gafleti işte... Suskunluk mağarasına taşınalı çok oldu ama yine de aklımı dil himaye ediyor, ne diyebilirim.
