çıkış

çıkış

söndü herşey:
gün, iç-ışık.
ağrılı kütle,
bulamıyordum gerçek zamanımı,
evimi.
kötü ölmüş, ölülerin rahvanı
çalarken bütün boşluklarda
bulutlu bir gökte
sınırsızlaşıyordum.
bu yerin olmayandan beslenip,
adım adım, avunarak biraz.
dolu olacaktır omuzumun
savaştığı bağ,
güneşle, ve onsuz.
rene char