İnsan geçmişte kalmış güzel bir anıyı hatırlayıp, onu elinden tutup kısmen de olsa bu güne taşıyıp çoğaltmaya çalışırken beraberinde başka tatlarda pek çok şeyi hatırlama bedelini de ödemek zorunda kalıyor. Sanki uzayda ışık hızıyla yolculuk yapıyorum da bu esnada sayısız krater de bünyeme çarpıp yaralıyor beni. Fakat hızın etkisiyle bu çarpışmaların acısını ancak başladığım mevkiye dönüp, ayaklarım tekrar yere bastığında hissediyorum ve hatırladığım güzellik bir bakmışım ki yıldız tozuna dönüşüvermiş. Yine de bazen yüzümüzü geçmişe dönmek iyidir, aklımızda ve kalbimizde gelecekten çok daha fazla şeyle döneriz oradan bugüne. Geçmiş bizi sayısız defa hem eksiltir, hem de çoğaltır.
