Epistemik tecavüz diye bir şey var bence. Aile, okul, toplum ve pek çok yolla, asimetrik güç dengesizlikleriyle, doğduğumuzdan itibaren bu tecavüze maruz kalıyor zihinlerimiz. Neyi bileceğimiz, neyi bilmeyeceğimiz ve bunların nasılları, bilgiye ulaşım yolları bile pek çok noktada bu mütecaviz sistem tarafından tutulmuş durumda. Edindiğimiz bilgilerle neyleyeceğimiz bile ekseriyet bu tecavüzün çocuğu. Sonra gel de, düşünmek eyleminin hakkını ver, sonra gel de kendince var ol. Tarih boyunca, bu epistemik tecavüzlere rağmen hayattan kendince som, sek anlamlar yontabilen, bilgiyi de varlığını da kıymetli bir problem olarak ele alabilen bir avuç insana hayranım. Onların arasına dahil olabilir miyim bilmem ama hiç olmadı (epistemik ya da değil) mütecavizler kervanına katılmamak için çırpınıyorum.
