zamanın yaprakları da sararır kitaplar gibi
yanılgı gerçekliğine bürünür dün ve yarın
yalanın da gerçek olduğu bir mili aşındırır durur
iki çark: geçmiş ve gelecek, ân temas yeri
iki çark da aşınır ân yaşanır kıl payı
bir okyanustur boşalan bu iğne deliğinden
âniden! rengi kaçık saldırgan su
bir gülü söyler ortayere
ân! iki denizin dikiş yeri, hep yırtılan
geçip renge giren güneş aralığından
sözün iplerini çözüp koşturmak var ya
o kara büyü insanı kelimelere fit kılan
değil mi efendim iki çift dudak arasından geçtiği
keskin dişlileriyle zamanın
yanmanın sönmenin yağlı urganından
bırakalım uyuyakalsın geçmiş ve gelecek
ân-ı dem’e tenezzül edelim ne dersiniz
âdeme
indiriliverelim iniverelim
ne dersiniz gül bulaşığı var mı üzerimizde
mürsel sönmez
