yakışmaz mı...

yakışmaz mı, yakışır,
ruhu da, tuttuğu yol gibi
yakışıklı olana,
yollarda ölüvermek!

bir gün, yine tam böyle,

“tempolu“ yürürken yolda

yahut ip üzerinde,

yine kitap okuya okuya,

yine konuşa konuşa, arada,

taşlarla, ağaçlarla,

telgraf direkleriyle…

bir an kendi sırtından inip

ölümün sırtına binivermek,

at değiştirir gibi öyle,

yol ortasında

ve her şey akarken,

dönerken geldiği yere

valla, yakışır mı, yakışır,

niye olmasın, niye,

ölümü de, hayat gibi

kendi üstüne, kendi içine

yakıştırmasını bilene!

cahit koytak