Ahlar Ağacı'dan...

Yapıştırsam da parçalarını hayatımın
Su sızıyordu çatlaklarından.

Ve şimdi şöyle

dua ediyorum Tanrı'ya:
Olanlar oldu Tanrım
Bütün bu olanlarım ağırlığından beni kolla!

Bıçağın ucundaydı insanların hafızası
''İnsan unutandır
ve insan unutulmaya mahkum olandır.''
Tanrı şöyle derdi o zaman:
Ah!

Mesela o zamanlar
Mutsuz olduğunda insanlar,
Yok olurmuş bazı dakikalar.

Vasiyetimdir:
Dalgınlığınıza gelmek istiyorum
Ve kaybolmak o dalgınlıkta.

Annem çok sevinmelerin kadınıydı.
Bazen sevinince annem gibi,
Rengarenk çiçekler dizerim kalbimin raflarına.
Annem çok sevinmelerin kadınıydı,
Sıcak yemeklerin.
Başına diktikleri o taş,
Ne zaman dokunursam soğuktur oysa.
Ben okşadığımda ama, ısınır sanki biraz.

Didem Madak-Ahlar Ağacın kitabından