Fotoğrafın hayatta bazılarımızın haline tekabül etmesi bir yana, bana klimasız bir arabada liseden bir arkadaşımın ailesiyle, kendisini ziyaret etmek için yaşadığımız kış yolculuğunu anımsattı. Donmuş ön pencerenin buzunu çözmek için sırayla çoraplarımızı yakıp pencereye tutmuştuk:) camda görüşü sağlayabilecek ufak bir delik açabilmek için. İçeride bir battaniyeyi vardiyeli kullanıyorduk. Ne de güzeldi. Aynı arabayla beni otogara bırakırken yarı yolda bırakmaması için motor kısmında bir yerlere kara biber koyarlarken bir fotoğrafımız olduğunu da hatırladım:) Memlekete her dönüşümde arkadaşım yurt dışında yaşamaya başladığı halde ailesine haber vermeden kahvaltılık bir şeyler alıp, şehrin bir gecekondu semtinde çat kapı ziyaretlerine gidebilmekse onların güzelliğinin meyvesi...
