"diego, denizi hiç görmemişti. babası, santiago kovadloff, onu denizi görmeye götürdü. güneye gittiler. deniz, yüksek kum tepelerinin ardında uzanmış, beklemekteydi. çocukla babası uzun bir yürüyüşten sonra kum tepelerine ulaştıklarında, deniz gözlerinin önünde patlayıverdi. parıltısı öylesine uçsuz bucaksızdı ki bu güzellik karşısında çocuğun dili tutuldu. en sonunda, titreyerek, kekeleyerek, konuşmayı başarabildiği zaman babasına yalvardı:
'yardım et de göreyim!'"
eduardo galeano / kucaklaşmanın kitabı (el libro de los abrazos)