Beyin Mushili ve Entellektüel Camia

 

Bir arkadaşın "bizim camia?"da popüler bir yazarın kitabından iktibas ettiği rahatsız edici ve gayrı ahlaki, acı sosylarıyla piyasaya sürdüğü bir cümleye cevaben kısa bir hamiş:

Birikimi abur cubur ama laf cambazı, malumatfuruş, cins kafa insanları entellektüel diye başımızın üstüne koymaktan, hatta içinde yer vermekten ve hatta adam yerine koyup kursağımızdan arttırdığımız paralarla simide talim edip kitaplarını almaktan ne zaman imtina edeceğiz diye düşünmeden edemiyorum. Bunca gereksiz beyin mushilinden sonra dikkatimizi ve daha fazlasını hak eden hakikat yolcusu, aklı ağrıyan, sancı sahibi, mütefekkir yazar ve düşünürlere ne takat kalıyor ne de meydan. Münzevi yaşamlarına çekiliyorlar onlar da haliyle. Bu konuda çokça düşünüp, -toparlanıp, gitmeden- bir şeyler yapmak gerek. [Dilsizmütercim]

notettiklerim | 14 Eylül 2011, saat: 10:37

Sil

Önce başlık, sonra resim ilgimi çekti. Yazıyı okumadan resime bakdım bir müddet. Ne güzel ifade etmişsiniz. Bu arada, resim Muzaffer Oruçoğlu\' nun mu?

 tursusuyu | 17 Ekim 2010, saat: 15:37

Sil

bu karmaşık bir durum. vazgeçilemez normlar olmalı. her durumda işleyişini sürdüren. bunun için de nefsi önceden düzenli olarak kırbaçlamak gerekiyor. bunu unuttuğunuz, üşendiğiniz anda alaycı bir sırıtışla ayağa kalkıp kalbinizi eline alıp sıkıyor. bu biraz da birdenbire değişen çevresel koşullara karşı hazırlıklı olmamakla, o seviye öncesine kadar ahlakla donanmış olmakla alakalı. sonrası için bir planları, sonsuza uzanma istekleri yok. kimbilir; belki ben de onlardan biriyim. bu yüzden onlardan böyle bahsedebiliyorum.

NOT: Benden yapılan alıntı için teşekkürler.